مدافع سال‌های پیش شیاطین سرخ معتقد است که تیم ملی فوتبال انگلیس پتانسیل لازم برای درخشش در سال‌های آینده را ندارد.

گری نویل مدافع پیشین تیم ملی فوتبال انگلیس و منچستریونایتد تاکید کرد که تیم ملی فوتبال کشور حداقل تا 10 سال آینده هیچ جامی را به دست نخواهد آورد، چرا که بازیکنان شاخص و طراز اولی را که چنین موفقیت‌ها را تضمین کنند، به جهان فوتبال معرفی نمی‌کند.

نویل که سابقه 600 بازی در ترکیب منچستریونایتد و 85 بازی در تیم ملی انگلیس را در کارنامه دارد، در خود نوشتش به اسم «قرمز» که روزنامه میل آن ساندی آن را در چند بخش منتشر می‌کند، گفت: بازی کردنم در تیم ملی انگلیس وقت تلف کردن بود. ما فرهنگ فوتبالی مخصوص به خود را داریم که بر پایه قدرت بدنی بالا است بر این باورم که تیم ملی فوتبال انگلیس حداقل در ده سال آینده توانایی کسب هیچ جام معتبری را ندارد.

وی افزود: برای بازیکنان جوان کنونی احساس تاسف می‌کنم چرا که آن‌ها بین چکش انتظارات بالا و سندان این حقیقت که آن‌ها بازیکنان خوب و عالی هستند اما در سطحی نیست که توانایی کسب هیچ جامی را داشته باشند قرار گرفته‌اند.

نویل که اولین بازیش را با تیم ملی فوتبال انگلیس در سال 1995 انجام داد، درباره ویرانی ورزشگاه ومبلی لندن گفت: به هنگام ویرانی ومبلی حتی یک قطره اشک هم نریخت بلکه هنگامی که این ورزشگاه به کلی ویران شد و دو برج آن فرو ریخت احساس سعادت و خوشی می‌کردم و ناراحت نشدم.

وی افزود: به هنگام بازی در این ورزشگاه با آنکه با تمام وجود برای تیم کشورم بازمی‌گردم اما از سوی تعدادی از تماشاگران هو شدم و مورد بی‌احترامی قرار گرفته‌ام. هرگاه چنین خاطراتی را به یاد می‌آورم احساس ناراحتی و تاسف می‌کنم البته این رویدادها پیش از این هم رخ داده است چنانکه دیوید بکام پس از جام جهانی 1998 و برادرم فیل نویل هم در سال 2000 با چنین صحنه‌هایی مواجه شدند. بازی کردن در تیم ملی فوتبال انگلیس با فراز و فرود همراه است گاهی اوقات نمی‌دانم که آیا بازی کردنم در این تیم لذت‌آور بوده است یا نه.

نویل که در حال حاضر به عنوان مفسر و کارشناس تلویزیونی فعالیت می‌کند، در پایان سخنان خود گفت: بازی کردن و کسب عنوان‌ها در منچستریونایتد برایم بااهمیت‌تر از بازی کردن در تیم ملی فوتبال انگلیس بود. خود را شخصی وطن‌پرست می‌دانم اما این سخن درستی است که بازی در تیم ملی نوعی وقت تلف کردن است. پیروزی و کسب جام با تیم باشگاهی همواره مهم‌تر است.