لوکا تونی به ایتالیا کوچ کرد؛ آلکساندر باوم یوهان به شالکه رفت و آندرس اوتل و برنو نیز از نورنبرگ سر در آوردند. بایرن مونیخ در تعطیلات زمستانی بوندسلیگا در حال پوست انداختن است. اما به راستی "FC هالیوود" به کجا می رود و فان خال و دستیارانش می خواهند با بازیکنانی اندک به کجا برسند؟ آنها چگونه می خواهند در بوندسلیگا، جام حذفی و لیگ قهرمانان اروپا به کارشان ادامه بدهند؟

دوباره سر و کله بایرن مونیخ همیشه مدعی پیدا شده است. تیمی که فصل جاری را با هیاهوی فراوان و البته برای هیچ آغاز کرد و تا رده هفتم جدول رقابت های بوندسلیگا نیز افت کرده بود، با سه برد قاطع در پایان دور رفت دوباره در صدر جدول بوندسلیگا و فوتبال اروپا آفتابی شد. حریفانی که مردان فان خال از پیش رو برداشته بودند، یوونتوس مدعی و پرآوازه، بوخوم و سرانجام هرتای قعرنشین بودند. خود مونیخی ها این را می دانند. از همین روست که با اعلام جنگ به سراغ دور برگشت رقابت ها می روند؛ اعلام جنگی که از شروعش چهار بازیکن به یکباره کنار می روند.

لوکا تونی این اجازه را پیدا می کند تا به سرزمینش بازگردد. نورنبرگ، همسایه محتاج هم با سخاوتمندی فراوان مونیخی ها رو به رو شده و آندرس اوتل و برنو را با آغوش باز پذیرا می شود. آلکساندر باوم یوهان نیز خسته از نیمکت نشینی به شالکه می رود. البته تمامی این بازیکنان نیمکت نشین بودند. با این حال واگذار کردن بازیکنی مستعد در خط میانی به حریف مستقیم و مدعی از گلزن کرشن، شالکه، غیرعادی است و بی سابقه. درست در پستی که فلیکس ماگات آشنا همانند گذشته در آنجا با دردسرهایی رو به رو بوده وهنوز هم از پس معمای میانه میدانش برنیامده است. این درست برخلاف سنت دیرینه مونیخی هاست. بایرنی که همواره عادت داشت، ستارگان دیگران را به خدمت گرفته، آنها را تضعیف کرده و تیمش را تقویت کند. حتی اگر به قیمت نیکمت نشینی و نابودی فوتبال آن بازیکن تمام بشود. بدون برنوی قرض داده شده نیز "ادسون برافهاید" نخستین گزینه جانشین برای قرار گرفتن در خط دفاعی شمرده می شود. برافهایدی که به باور بسیاری خریدی از پایه اشتباه از سوی مونیخی ها شمرده می شود. البته اگر مونیخی ها در ادامه به این صرافت نیافتند که بخواهند مدافعی جدید را به آلیانس آره نا ببرند.

بایرن مونیخ اکنون تنها با 18 بازیکن در کادرش رو به روست. با در نظر گرفتن این نکته که باشگاهی بوندسلیگایی به طور متوسط 3 بازیکنش را در اختیار ندارد، پس باید انتظار داشت که اوضاع برای بایرن خیلی زودتر از آنچه تصور می شود، سخت خواهد شد. با این حال لوئیس فان خال کادر کنونی اش را مناسب ارزیابی کرده و وجود بازیکنان بیشتر را خوب نمی داند.

داشتن و بودن استعدادهایی از تیم دوم همانند مهمت اکیچی، دیگو کنتنتو و داوید آلابا می تواند عصای دست مربی هلندی باشد. فان خال پیش از این هم با میدان دادن به جوانانی چون توماس مولر و هولگر بادشتوبر نشان داد که روی جوان ها حساب ویژه ای بازکرده و می تواند با دادن اعتماد به نفس به آنها از آنها آنچه را که می خواهد، ببیند. اکنون با بودن این دو در کنار فیلیپ لام و باستین شواین اشتایگر تعداد استعدادهای خودساخته بایرن در ترکیب اصلی این تیم دو برابر شده است. البته بایرنی ها در جدول سنی تیم های بوندسلیگایی در رده چهاردهم جای دارند و خیلی هم جوان به شمار نمی آیند.

راه مونیخی ها در به خدمت گرفتن ستارگان جهانی چون فرانک ریبری و آرین روبن و همزمان با آن به کار گیری از استعدادهای پرورش یافته خودی تازه آغاز شده است. این تازه اعلام جنگ و شیپور آماده باش مونیخی هاست که به گوش می رسد. نبردی برای برتری در بوندسلیگا همانند سال های گذشته.

کاهش دستمزدها اما نه برای ریبری

این همه برنامه های پیش روی مونیخی ها نیست. به گفته کریستین نرلینگر مونیخی ها در نظر دارند تا ساختار پرداخت هایشان را نیز دگرگون کرده و بر همین اساس دستمزد بازیکنان کاهش خواهد یافت. مدیر ورزشی بایرن فرانک ریبری را از این تغییرات مستثنی دانست: "تلاش داریم دستمزدها را کاهش دهیم. دستمزدهایی که سر به فلک می کشند."

مونیخی ها در ابتدای این فصل 35 میلیون یورو را صرف خرید ماریو گومس کردند و 24 تا هم برای بردن روبن به بوندسلیگا پرداختند. این بدان معناست که آنها به حد مرزی خودشان رسیده اند.

در این میان ریبری می تواند آسوده خاطر باشد چرا که این بازیکن فرانسوی با خطر کاهش دستمزدش رو به رو نیست. نرلینگر در باره بازیکن آسیب دیده بایرن عنوان کرد: "هر پرونده جداست و باید آن را به طور مجزا دید." قرارداد بایرن – ریبری تا 30 ژوئن 2011 اعتبار دارد و قراردادی جدید با دستمزدی بیشتر در انتظار این بازیکن جدایی طلب است. بازیکن دهه 90 بایرن افزود: "ما با او در بهار آتی بر سر تمدید قرارداد صحبت خواهیم کرد و بدیهی است بر سر او و نگه داشتنش در مونیخ مبارزه خواهیم کرد."